فیزیولوژی ورزشی
حمید ملکشاهی نیا؛ روح الله محمدی میرزایی؛ حلیمه وحدت پور؛ مرضیه السادات آذرنیوه
چکیده
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بافت قلب موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش‌شناسی: در این پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرایی نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین‌آمید و استریتوزوسین (STZ) دیابتی شده و سپس به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، تمرین تناوبی، شم، تمرین ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بافت قلب موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش‌شناسی: در این پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرایی نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین‌آمید و استریتوزوسین (STZ) دیابتی شده و سپس به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، تمرین تناوبی، شم، تمرین تناوبی+سالین، دیابتی و دیابت+تمرین تناوبی تقسیم شدند. رت‌ها در گروه‌های تمرین به مدت 6 هفته و ۵ روز در هفته، برنامه تمرین تناوبی را با استفاده از تردمیل اجرا کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گردید. یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد میزان گلوکز خون، TNF-α و CRP در گروه‌های تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی نسبت به گروه‌های کنترل و دیابت کاهش معناداری داشت (به ترتیب 001/0P=، 001/0 P= و 003/0=P) و شاخص مقاومت انسولین تغییر معناداری پیدا نکرد 21/0=P). همچنین میزان IL-10 در گروه‌های تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی به ترتیب نسبت به نسبت به گروه‌های کنترل و دیابت افزایش معناداری داشت(01/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد می‌توان تمرین تناوبی را به عنوان یک استراتژی درمانی برای کاهش فاکتورهای التهابی TNF-α و CRP و افزایش فاکتور ضدالتهابی IL-10 بافت قلب بیماران دیابتی نوع ۲ استفاده کرد.
